یزدفردا :یک یاد آوری :در  همایش فرصتهای سرمایه گذاری در بخش معدن ایران که در سال 92  برگزار شد و یکی از مهمانان خارجی شرکت کننده در این همایش یک سئوال اساسی را مطرح کرد ومقام مسئول ایرانی هم پاسخی به سئوال مطرح شده داد اما نکته ای که در این بین باید روی ان فکر کرد این است که آیا این مهمان خارجی بیشتر از ما ایرانی ها دلش به حال ایران می سوزد یا نه ؟

در این همایش  سوال و درخواست جالب یکی از مهمانان خارجی از معاون امور معدن و صنایع معدنی وزارت صنعت، معدن و تجارت وقت همراه بود.
در همایش فرصتهای سرمایه گذاری در بخش معدن ایران نائب رئیس خانه معدن، سرقینی، معاون امور معدن و صنایع معدنی وزارت صنعت، معدن و تجارت و  مشاور میدکو به عنوان اعضای هیئت رئیسه همایش، اجرای مراسم را بر عهده داشتند.

در بخشی از این همایش که مربوط به سوال و پاسخ بود یکی از بانوان میهمان خارجی در همایش که طبق اظهاراتش به نظر می رسید در حوزه زمین شناسی فعالیت می کند و در ایران نیز مطالعاتی داشته است، در اظهاراتی جالب خطاب به سرقینی گفت: ذخایر معدنی کشور شما متعلق به نسلهای آینده است. من از شما درخواست می کنم که اجازه تاراج و برداشت گسترده از معادن را ندهید و اجازه دهید این ذخایر برای آینده نیز باقی بمانند. از شما درخواست می کنم اینقدر برای برداشت فروش ذخایر معدنی تان عجله نداشته باشید.

هرچند که سرقینی در واکنش به اظهارات این مهمان خارجی و با اشاره به اینکه به احترام این بانو باید پاسخش را به زبان انگلیسی بدهد، گفت: من هم با شما موافقم. ذخایر معدنی ما متعلق به نسلهای بعدی است. ما کسی را مجبور به فروش ماده خام نمی کنیم. ما به دنبال استخراج مواد معدنی و صادرات آنها در کنار ذوب و فراوری مواد معدنی هستیم.

وی افزود: به عنوان مثال در حوزه سنگ آهن ایجاد واحدهای کنسانتره و گندله سازی در برنامه ما قرار دارد. همچنین روی صادرات سنگ آهن خام نیز عوارض 10 درصدی اعمال کردیم. ما اعتقاد داریم که تا جای ممکن ماده خام از کشور صادر نشود و فراوری شود که در همین راستا جذب سرمایه گذاری خارجی برای اجرای پروژه های فراوری در دستور کار ما قرار دارد.

سرقینی بار دیگر خطاب به این بانوی زمین شناس تاکید کرد: من هم با شما موافقم. معدن متعلق به آیندگان است و فقط برای ما نیست.
آیا براستی زمان آن نرسیده که عزم عمومی برای جلوگیری از تاراج مواد معدنی ایران ایجاد شود و هر کس در هر مقامی که هست تلاش کند تا اینگونه منابع ملی کشور را به تاراج نرود ؟

به نظر شما این درخواست خواست عمومی ایرانیان نیست ؟
چرا همه به دنبال استفاده از هر آنچه که ایران دارد هستیم و هرگز با خود فکری برای آیندگانی که قرار است در این سرزمین زندگی کنند نیستیم ؟
براستی این حرکت آغاز شده توسط ایرانیان چه زمانی متوقف خواهد شد و آیا ان زمان فرصتی برای جبرانش را داریم یا نه ؟
و هزاران سئوالی که در ذهن هر ایرانی وطن پرستی مطرح می شود و نیاز به یک تلنگر دارد که ان را به دیگران منتقل کند؟

بازهم درخواست این بانوی خار جی را باید مرور کرد که " اجازه تاراج و برداشت گسترده از معادن را ندهید و اجازه دهید این ذخایر برای آینده نیز باقی بمانند. از شما درخواست می کنم اینقدر برای برداشت فروش ذخایر معدنی تان عجله نداشته باشید.


 

  • نویسنده : یزد فردا
  • منبع خبر : خبرگزاری فردا